Inspreektekst Dappere Dames bij het stadsdeel over toekomst speeltuin Batavia
Stichting Dappere Dames
Inspreektekst bij vergadering stadsdeel van dinsdag 19 november 2019.
Mijn naam is Malika Frindi en ik spreek in namens de stichtingen Dappere Dames en Buurtschouders. Twee organisaties die nu hun activiteiten uitvoeren in buurtgebouw Batavia.
Op donderdag 14 november hoorden wij via een van u dat deze vergadering er was. Sebastiaan bedankt daarvoor. Het tekent de manier waarop met ons wordt omgegaan en misschien zegt het ook wel iets over hoe het stadsdeel omgaat met participatie.
Eerder dit jaar hebben we aan ambtenaren laten weten dat we graag het beheer van Batavia willen overnemen van de Meevaart. Dat hebben we gedaan nadat er eerst een aantal bemiddeld is door het stadsdeel tussen ons en de Meevaart omdat we ontevreden zijn over hoe zij hun taak invullen.
Ons voorstel was simpel. Wij wilden een plan maken voor het beheer en gebruik van het pand en de speeltuin en met dat plan het gesprek aangaan met de buurt. En we hebben het stadsdeel gevraagd om ons daarbij te helpen.
Op dat voorstel hebben we nooit een reactie gehad. We kregen uiteindelijk te horen dat het stadsdeel maatschappelijk wil gaan aanbesteden.
Dat voorstel ligt nu hier voor.
Voordat u daarover besluit is het goed als u zich eerst informeert over een aantal zaken die niet in het stuk staan.
- De financiën: het geschetste beeld is onjuist en niet compleet. Onjuist en niet compleet omdat als de huur van een pand € 24.500,- is, het verschil met de totale kosten van € 50.342,- wel heel groot is. Dat verschil wordt niet toegelicht.
- Van die € 50.342,- moet ook de schoonmaak van het pand worden betaald. Als gebruiker melden we regelmatig aan de Meevaart dat het weer eens smerig is. Het antwoord is dan dat de schoonmaker ziek is en dat er geen geld is voor vervanging.
- Ook wordt de indruk gewekt dat het pand goed bruikbaar is voor een veelheid aan activiteiten. Maar dan nodigen wij uit om eens de keuken komen te bekijken. Goed gebruik van het pand vraagt straks ook om een stevige investering. Het pand is jarenlang verwaarloosd.
- Activiteiten in Batavia komen niet uit de lucht vallen. Ze kosten ook geld en daarvoor vragen organisaties dus subsidies. Durf aan de aanbesteding een totaalbudget te hangen voor zowel beheer, als verbouwing en activiteiten.
- Batavia ligt ingeklemd tussen woonblokken op een binnenterrein. Geluidsoverlast is dan al snel iets dat gebeurt. Dat beperkt de gebruiksmogelijkheden van het pand.
- Batavia heeft naast een inloop twee ruimtes die niet zelfstandig naast elkaar kunnen worden gebruikt. Daarvoor is de wederzijdse overlast te groot.
- De idee dat een organisatie maar maximaal drie dagdelen gebruik kan maken betekent in de praktijk gewoon dat er veel geld gaat naar overhead met als resultaat meer leegstand, nieuwe financiële tekorten en minder activiteiten.
- Het Sumatraplantsoen is een open speelruimte voor de jeugd. Speeltuin Batavia is een beschermde speelruimte voor kinderen van 4 tot maximaal 12 jaar.
- Behalve het buurtgebouw Batavia is er – zelfs nog dichter bij het Sumatraplatsoen – ook het buurtgebouw Majella. Daarover geen woord in deze notitie.
Het is dus niet alleen instemmen met het voorstel maatschappelijk aanbesteden, maar ook weten dat er dan nog de nodige vervolgkosten komen.
Ik wil tot een afronding komen en me daarbij beperken tot een drietal kernpunten.
- Het is het goedkoopst als Batavia in beheer wordt gegeven bij een organisatie die ook een groot deel van de activiteiten in het pand verzorgd en het daarnaast open stelt voor andere buurtgroepen. Semi-commerciële verhuur is gewoon verliesgevend. Beheer, administratie, schoonmaak, enz kost meer dan dat het opbrengt.
- Het probleem Sumatraplantsoen is niet op te lossen door van Batavia ook een probleem te maken.
- Neem de beperkingen van het buurtgebouw Batavia serieus. Respecteer dan omliggende bewoners geen overlast willen en dat de speeltuin er is voor het jonge kind. Dan is het logisch dat het buurtgebouw zich vooral richt op de ouders van deze kinderen. In de praktijk zijn dat gewoon de Dappere Dames.
Nog een laatste opmerking.
Bij de voorbespreking zeiden enkele van ons dat het geen nut meer heeft om hier in te spreken. Het is een rijdende trein en die gaat gewoon door. Maar ik ben een optimist. En ik hoop dat de trein nu stopt, dan er wordt uitgestapt en dat we opnieuw kunnen beginnen.
En hoe nu verder
Wij wachten het verslag van de deelraadcommissie af.
Lees hier onze brief 'Ongemakkies' aan het Stadsdeel-Oost. April 2020
Beste mensen van het stadsdeel,
Sinds kort worden we geconfronteerd met strenge eisen vanuit het Makkieproject. Voor ons is dat reden geweest om met elkaar in gesprek te gaan over wat we nu eigenlijk van die Makkies vinden. Onze ideeën hebben we vastgelegd in onderstaande korte notitie.
Daarover gaan we graag met jullie het gesprek aan.
In afwachting van een reactie
Met vriendelijke groet
de besturen van de stichting Dappere Dames en de stichting Buurtschouders.
Korte Notitie ‘Ongemakkies’
“Iets goeds doen voor je buurt of buurtgenoten en tegelijkertijd een extraatje verdienen. Dat doe je met Makkies. Jij doet toch ook mee?”
Wie naar de website gaat van de Makkie vindt daar bovenstaande omschrijving. Het lijkt erop dat de organisatoren de Makkie beschouwen als een manier om iets te verdienen en dus als een vorm van betaling. Een betaling voor een eerder verrichte dienst. Maar een echte betaling is het niet, want dan zou de betaling tenminste gelijk moeten zijn aan het minimumuurloon. Maar als het geen echte betaling is, dan moet het iets anders zijn. Dan kom je al snel terecht bij een vrijwilligersvergoeding. De belastingdienst schrijft daarover:
U hebt afgesproken dat u voor uw inzet per uur een vergoeding ontvangt. En u bent 22 jaar of ouder. U krijgt een vergoeding van maximaal € 5,00 (2018: € 4,50) per uur, met een maximum van € 170 (2018: € 150) per maand en € 1.700 (2018: € 1.500) per jaar.
Nu is de vergoeding waar de belastingdienst het over heeft een maximum. De vergoeding mag lager zijn. Als de vergoeding hoger is dat € 5,00 per uur is het geen vergoeding meer, maar spreken ze van salaris. Maar een Makkie komt in de verste verte nog niet in de buurt van deze € 5,- en het is ook geen vrij besteedbare munt. Alleen bij een beperkt aantal bedrijven en instellingen kun je er kortingen krijgen en één keer per maand kun je met Makkies ook een waardebon kopen die – opnieuw bij een geselecteerd aantal bedrijven – wel vrij besteedbaar is. Is de Makkie dan gewoon een fooi?
Nu bij Dappere Dames en Buurtschouders en eerder bij het Blauwe huis hebben we anders ervaren. Voor een aantal mensen is de Makkie gewoon belangrijk en een uiterst wenselijke aanvulling op te lage inkomsten. En zo ontstond een mooie praktijk. Als organisatie gingen we zoveel mogelijk namen verzamelen van mensen die als vrijwilliger actief zijn zodat we een substantieel aantal Makkies konden verzamelen en deze dan weer konden herverdelen onder de deelnemers die de Makkies echt nodig hadden. Zo gebruikten we ook de waardebonnen om een keer per week een gaarkeuken te organiseren. Maar aan deze praktijken is nu een einde gemaakt doordat ‘de Makkie’ gekozen heeft voor een verregaand controlesysteem. Naast een lijst met namen moet nu ook worden aangegeven wat deze mensen doen en op welke tijden. En om dit op waarheid te toetsten kun je een bezoek verwachten van de Makkiecontroleur. Bonnen moet persoonlijk worden opgehaald enz. Waar de Makkie eerder nog een mooie hybride was en soms meer armoedebestrijding en dan weer meer vrijwilligers-vergoeding ontwikkelt deze zich nu tot een controle-instrument dat ook zijn doorwerking heeft op de manier waarop organisaties hun activiteiten inrichten en hoe ze omgaan met vrijwilligers. Dat is extra vervelend omdat er tegelijkertijd geen eenduidig beeld is over wat vrijwilligerswerk is. Enkele voorbeelden om dit te verduidelijken:
- Schoonmaak van de toiletten bij een speeltuin. Dit moet dagelijks gebeuren (en soms wel twee keer per dag) maar er is geen budget voor schoonmaak. Dit zou dus vrijwilligerswerk moeten zijn. Maar er is ook geen budget om hier een echte vergoeding voor te betalen (€ 5,- per uur) en dan wordt het dus een Makkie. Maar zonder goede schoonmaak moet de speeltuin dicht en toiletten schoonmaken is toch gewoon werk?
- Een voorwaarde voor het behoud van subsidie is dat alle activiteiten op sociale media worden aangekondigd. Dus het moet op ‘je kunt meer’ en op ‘buurtbalie’. Maar de echte werving verloopt via mond-op-mond, aanloop en netwerken. Dus wordt er gezocht naar een buurtbewoner met enige ICT-kennis en deze krijgt hiervoor een beperkte vergoeding (want er is geen budget voor een passende en zo ontstaat hier dus een onderbetaalde ZZP-er) die je echter niet mag compenseren met extra Makkies, want als iemand betaald wordt, dan mogen er geen Makkies worden gegeven.
- Dappere Dames heeft bestuursleden die bijna veertig uur per week aan de organisatie besteden. Want anders loopt het in de soep. Dat is dan weer gewoon liefdewerk….
Deze voorbeelden laten zien hoe ongeregeld en ongerijmd het vrijwilligersbeleid in de stad is. En daar mag wel eens verandering in komen. Maar onze ongemakkies zitten nu vooral bij het frustreren van het kleine beetje armoedebestrijding dat we als organisaties kunnen doen. Binnen onze groepen vrijwilligers zijn er teveel die het vrijwilligerswerk doen omdat dit een manier is om een klein beetje bij te verdienen, om gratis koffie en lunch te krijgen, om de dag door te komen en mee te kunnen eten bij de catering. En dan is wat in het beleid een goed draaiend bewonersinitiatief heet, in de praktijk vooral een door de nood afgedwongen overlevingsmodel. En dus wordt het tijd om opnieuw het gesprek te starten. Niet alleen over de ongemakkies bij de Makkie, niet over het vrijwilligersbeleid, maar hoe we bewoners die dat nodig hebben kunnen ondersteunen. Dat vraagt om de inrichting van een parallelle arbeidsmarkt, waar mensen die € 1700,- kunnen bijverdienen, waar mensen hun vaardigheden kunnen ontwikkelen en versterken en waar ze extra ondersteuning kunnen krijgen om weer met perspectief deel te kunnen nemen aan de samenleving. En terwijl dat gesprek gestart wordt geef organisaties de ruimte om naar eigen inzicht Makkies te kunnen inzetten. Soms als extraatje, maar waar dat nodig is ook gewoon als armoedebestrijding.
De besturen van
Stichting Dappere Dames
Stichting Buurtschouders
Reactie De Dappere Dame op brief Stadsdeel (6 mei 2020) over Makkies en Vrijwiligersvergoeding . September 2020
Wij ontvingen wij een antwoord van de stadsdeelvoorzitter Maarten Poorter op onze brief over de ‘Ongemakkies’, over de Makkies en Vrijwilligersvergoeding.
Lees hier de Brief van Maarten Pooter – 6 mei 2020
Op deze brief stuurden wij op 9 sept 2020 onze Reactie brief Maarten Poorter dd 6 mei 2020